Przygotowanie gleby do odnowień po przeprowadzonym pozyskaniu drewna w cięciach rębnych w drzewostanach sosnowych wymaga uprzedniego zagospodarowania pozostałości zrębowych. Usuwanie pozostałości zrębowych z powierzchni do odnowienia nie jest z przyrodniczego punktu widzenia pożądane, gdyż materiał ten jest bogaty w pierwiastki biogenne, stanowiące cenne źródło pokarmu mineralnego dla nowego pokolenia lasu.
Pozostałości te, w postaci gałęzi i czubów drzew zalegających na powierzchni zrębowej muszą zostać usunięte z powierzchni zrębowej lub rozdrobnione, gdyż w przeciwnym wypadku nie jest możliwe skuteczne przeprowadzenie odnowienia sztucznego. Ilość materiału pozostającego na powierzchni zrębowej, określanego mianem pozostałości zrębowych zależy bezpośrednio od miąższości drzewostanu rębnego, który został usunięty z powierzchni. Badania nad ilością arbomasy sosnowej wykazują, że gałęzie i czuby drzew stanowią około 13% całkowitej biomasy drzewa co w przeliczeniu na 1ha daje średnio około 45 ton.
Wydajność i pracochłonność rozdrabniania:
Badania przeprowadzone m.in. w Katedrze Techniki Leśnej, Akademii Rolniczej w Poznaniu wykazały, że przeciętna pracochłonność rozdrabniania pozostałości zrębowych kształtuje się na poziomie 5,8 mth/ha (wydajność 0,17 ha/mth ).
Przyjmując masę pozostałości zrębowych na średnim poziomie 22 - 44 t/ha, oznacza to, że pracochłonność rozdrabniania kształtuje się na poziomie 3,8 - 7,7 t/mth.
Stosunkowo największy wpływ na wydajność rozdrabniania, zakładając, że nie zmieniają się parametry techniczne rozdrabniarki ma:
- wysokość zalegania pozostałości zrębowych,
- liczba pniaków po ściętych drzewach zalegających na powierzchni zrębowej.